کد مطلب:71265 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:427

ابلیس و رؤسای اصحاب او هنگام منصوب شدن امیرالمؤمنین علیه السلام در روز غدیر حاضر بودند. در آن روز اصحاب ابلیس به او گفتند: «این امت مورد رحمت قرار گرفتند و از گمراهی محفوظ شدند، و دیگر نه ما و نه تو بر آنان راهی نداریم، چرا كه امام و پناه بعد از پیامبرشان را شناختند». پس از شنیدن این سخنان ابلیس با ناراحتی از آنان جدا شد.

هنگامی كه مردم بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله بیعت را شكستند، ابلیس اصحابش را جمع كرد تا پاسخ اعتراض آنان را عملاً نشان دهد. آنان در مقابل او سجده كردند و گفتند: «ای آقای ما! ای بزرگ ما! تو بودی كه آدم را از بهشت بیرون كردی»! یعنی تو قبلاً كار بزرگتری در مورد آدم انجام داده ای، و در كنار آن گمراه كردن این امت كار آسانی بوده است!

ابلیس گفت: «كدام امت بعد از پیامبرشان گمراه نشدند؟! هرگز!!

شما گمان می كنید من بر اینان سلطه و راهی ندارم؟! چگونه دیدید مرا هنگامی كه كاری كردم تا امر خدا و پیامبر را درباره ی اطاعت علی بن ابی طالب كنار گذاردند...»؟!

[صفحه 21]

صفحه 21.